Mikrobiom to nazwa wszystkich mikroorganizmów zamieszkujących ciało człowieka. Ilościowo przewyższa 150 razy informację genetyczną, dzięki czemu został zdefiniowany jako narząd metaboliczny. Komensalne bakterie jelitowe są w stanie nie tylko wykorzystać spożyty pokarm i rozłożyć niestrawne substancje, ale także syntetyzują niezbędne witaminy i substancje antybakteryjne, które kontrolują wzrost bakterii patogennych. Ponadto pozytywnie wpływają na nabłonek jelitowy i błonę śluzową oraz system immunologiczny.
Funkcje mikrobiomu jelitowego
są jednak realizowane prawidłowo tylko wtedy, gdy odpowiednie typy bakterii zasiedlają błonę śluzową jelita. Jeśli dojdzie do przesunięcia tej równowagi, sprzyja to rozwojowi infekcji endogennych i może prowadzić do poważnych chorób ogólnoustrojowych. Wahania w obrębie mikrobioty jelitowej mogą zatem pozostawać w bezpośrednim związku z objawami klinicznymi.
W odróżnieniu od Badania Bazowye Jelit, które opierają się głównie na metodzie hodowlanej, Analiza Mikrobiomu jest badaniem genetycznym i wykorzystuje bardziej zaawansowaną metodę PCR, dzięki której istnieje możliwość zidentyfikowania większej grupy mikroorganizmów.
Analiza Mikrobiomu
obejmuje parametry, m.in. weryfikujące gatunki i grupy rodzajowe, dzięki czemu pozwala wyciągnąć wnioski dotyczące różnorodności bakterii. W ramach badania określane są również poszczególne enterotypy – trzy główne grupy, do których można przypisać bakterie jelitowe człowieka. Definiowane są przez dominujące gatunki Bacteroides, Prevotella i Ruminococcus, które w różny sposób rozkładają składniki pożywienia i różnią się właściwościami metabolicznymi.
Zmiana enterotypu
Zmianę danego enterotypu można osiągnąć jedynie poprzez długotrwałą zmianę nawyków żywieniowych oraz wysoki udział błonnika i prebiotyków. Dla codziennej praktyki większe znaczenie ma analiza ilościowa tzw. grup funkcyjnych, w których klasyfikowane są m.in. : bakterie maślanowe (np. Faecalibacterium prausnitzii, Eubacterium rectale i Ruminococcus bromii), bakterie produkujące śluz i mucyny (np. g. Akkermansia muciniphila), bakterie produkujące kwas mlekowy (np. Lactobacillus, Bifidobacteria), reduktory siarczanów (np. Desulfovibrio piger, Desilfonomonas pigro).
Ilościowe określenie obecności tych grup daje informacje o fizjologicznych lub zmienionych warunkach w jelicie i wskazuje na niedobory, kompensacyjne możliwości ochronne lub upośledzenie błony śluzowej. Im większa różnorodność, tym większa możliwa funkcja ochronna mikrobiomu i tym większe wsparcie dla zdrowia i sytuacji zaopatrzenia nabłonka jelitowego.
Analiza Mikrobiomu – Diagnostyka XXI wieku
Znane bakterie jelitowe, takie jak E.coli, Enterococcus, Bifidobacterium jak również różne gatunki Lactobacillus stanowią ważną część mikrobioty jelitowej i mogą być hodowane w sposób niezawodny w przeciwieństwie do całej gamy anaerobów – mikroorganizmów (np. Faecalibacterium prausnitzii, Akkermansia muciniphila), które mogą rosnąć tylko w środowisku beztlenowym, a stanowią największą grupę mikrobioty jelitowej posiadającą istotne zdolności metaboliczne. W związku z tym obszerne
Badanie mikrobiomu jelitowego
jest możliwe tylko przy pomocy dodatkowych zaawansowanych analiz molekularno-genetycznych, polegających na sekwencjonowaniu wyizolowanego DNA bakterii z próbek.
Analiza Mikrobiomu: Analizowana jest bioróżnorodność bakterii.
Metabolizm bakterii nie działa wyłącznie na korzyść człowieka. Bakterie redukujące siarczany biorą udział w rozwoju chorób jelit poprzez wytwarzanie siarkowodoru (H2S) – toksycznego produktu przemiany materii, który uszkadza nabłonek jelitowy. Za szczególnie silnie rozwijające H2S uważa się gatunki Bilophila wadsworthii, Desulfomonas pigra i Desulfovibrio piger.
zawiera także panel bakterii z rodzaju Clostridium, do których należą zarówno cenne bakterie wykazujące działanie immunomodulujące, jak również patogenne rozwijające toksyny, które często występują w przypadku zaburzeń ze spektrum autyzmu i mogą być przyczyną dolegliwości jelitowych i pozajelitowych związanych z autyzmem.
Ponadto często w jelitach można znaleźć potencjalnie patogenne gatunki, takie jak Haemophilus i Fu- sobacteria – oba związane z błoną śluzową dróg oddechowych. Wyniki badań wskazują na udział tych gatunków patogennych w przypadku przewlekłych zapalnych chorób jelit, raka jelita grubego i zapalenia wyrostka robaczkowego.
Przyjmowane leki mogą mieć wpływ na wyniki – sprawdź charakterystykę leków załączoną poniżej.
Nie należy pobierać próbki, jeśli występuje aktywne krwawienie z układu pokarmowego np. z hemoroidów.
Kobiety nie powinny pobierać próbki kału w trakcie menstruacji.
Należy uważać, aby nie zanieczyścić próbki kału, moczem lub wodą.
4 tygodnie przed pobraniem materiału do badania
Należy odczekać co najmniej 4 tygodnie po wykonaniu kolonoskopii lub lewatywy z baru, przed rozpoczęciem pobrania próbki.
4 tygodnie przed pobraniem materiału do badania
Należy zakończyć przyjmowanie antybiotyków, środków przeciwpasożytniczych, przeciwgrzybiczych, suplementów probiotycznych (np. acidophilus), prebiotyków i synbiotyków (w tym produktów spożywczych tj. kefirów, jogurtów oraz wszelkich kiszonek itp.).
2 tygodnie przed pobraniem materiału do badania
Należy zakończyć przyjmowanie inhibitorów pompy protonowej (IPP) i bizmutu.
2 dni przed pobraniem materiału do badania
Należy odstawić aspirynę i inne NLPZ (np. ibuprofen), czopki doodbytnicze, lewatywy, węgiel aktywowany, bizmut, chlorowodorek betainy, enzymy trawienne, środki zobojętniające kwas solny, środki przeczyszczające, olej mineralny, olej rycynowy i glinkę bentonitową.
ANALIZA HISTAMINY:
3 dni przed pobraniem materiału do badania
Należy odstawić niektóre produkty powodujące wyrzut histaminy: alkohol (czerwone wino, piwo pszeniczne, szampan), ocet (wyjątkiem jest ocet spirytusowy), kiszona kapusta, dojrzewające sery, drożdże, salami, surowe szynki, surowe kiełbasy, makrelę, tuńczyka, śledzie marynowane, piklingi, łososia, makrelę wędzoną w tym puszkowaną, skorupiaki, pomidory, szpinak, rośliny strączkowe, pieczarki, bakłażan, pomarańcze, grejpfruty, banany, ananasy, truskawki, kiwi, papaje, maliny, gruszki, awokado, orzeszki ziemne, orzechy nerkowca, kakao, czekoladę.
W przypadku badań kontrolnych analizujących skuteczność terapii należy kontynuować przyjmowanie leków i suplementów.
Przerwanie stosowania jakiegokolwiek leku powinno przebiegać pod opieką lekarza.
Charakterystyka niektórych substancji czynnych oraz schorzeń (analiza kału): PDF – do pobrania