Analiza Parazytologiczna

Zakażenie pasożytnicze wbrew pozorom nie jest rzadkim i egzotycznym zjawiskiem, dotyczącym tylko tych osób, które podróżowały do odległych, tropikalnych krajów. Może stanowić jeden z podstawowych czynników etiologicznych w wielu procesach chorób przewlekłych. Często nie bierze się pod uwagę potencjalnego zakażenia pasożytniczego, ponieważ oznaki i objawy infekcji pasożytniczej mogą przypominać objawy innych chorób, zwłaszcza układu pokarmowego i hormonalnego.

Badanie na obecność pasożytów powinno być jednym z pierwszych kroków diagnostycznych umożliwiających wskazanie czynników wywołujących przewlekłe zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Objawy zakażenia pasożytniczego różnią się u poszczególnych osób. Najczęściej występują zaparcia, biegunka, wzdęcia, gazy, objawy zespołu jelita drażliwego, bóle stawów, bóle mięśni, niedokrwistość, zwiększone reakcje alergiczne, zmiany skórne, pobudzenie i lęk, trudności ze snem, zmęczenie, anemia i obniżona funkcja odpornościowa organizmu.

Badanie Parazytologia opiera się na mikroskopowej analizie, która należy do podstawowych metod laboratoryjnych w analizie kału i stanowi aktualny standard diagnostyczny (tzw. złoty standard). Ma ono jednak swoje ograniczenia w identyfikowaniu cyst, jaj i larw pasożytów, ze względu na możliwe fałszywie ujemne wyniki, dlatego też badanie dodatkowo wykorzystuje analizę PCR – niezawodną metodę, jeśli chodzi o rzetelne i terminowe rozpoznanie pasożytniczego zapalenia jelit w codziennej praktyce. Wskazaniem do jej wykonania jest podejrzenie niskiej intensywności manifestacji, niemożliwej do wykrycia badaniami podstawowymi, trudno dostępna narządowo lokalizacja pasożyta (pobranie materiału może być zabiegiem inwazyjnym), trudności w zróżnicowaniu gatunków oraz potrzeba oznaczenia wrażliwości na leki. Zapewnia wiarygodną analizę, nawet przy minimalnym stopniu zakażenia, gwarantuje brak wyników fałszywie dodatnich z czynnikami niepatogennymi oraz zapewnia wiarygodne wyniki u pacjentów bezobjawowych, a także po leczeniu. Dzięki łączonej kombinacji metod diagnostycznych wystarczy tylko 1 próbka kału.

Bakterie i wirusy mogą wywoływać stan zapalny przewodu pokarmowego. Sposobem zakażenia jest droga pokarmowa (spożycie skażonej wody lub żywności, w przypadku bakterii np. niedogotowanego mięsa, surowych jaj) lub kontakt z zakażonymi zwierzętami lub ludźmi.
Bakteryjne zapalenie jelit charakteryzuje się krwią w stolcu, wysoką gorączką i silniejszym bólem brzucha. Przy wirusowym zapaleniu jelit częściej występują wymioty, wodnista biegunka i łagodna gorączka. Objawy są zwykle łagodniejsze i charakteryzują się krótszym czasem trwania.
W celu wykrycia patogennych bakterii (Salmonella, Shigella, Campylobacter) wykonuje się posiew kału. W przypadku Clostridium difiicile, badany jest antygen (GDH). Przy pomocy testów PCR wykrywane są wirusy. Prawidłowa diagnostyka pozwala na odpowiednie leczenie i unikanie zbędnego stosowania antybiotyków w przypadku infekcji wirusowej.