Profil Immunoglobulin

Badanie ma na celu sprawdzanie funkcji limfocytów B – odporności humoralnej (swoistej). Humoralne składniki układu odpornościowego obejmują różne białka osocza, które krążą biernie we krwi, limfie lub płynie tkankowym. Najważniejszą grupę tych cząsteczek stanowią przeciwciała/immunoglobuliny, które są wydzielane przez aktywowane limfocyty B. Aby ustalić humoralny stan odporności, różne izotypy przeciwciał IgM, IgG, IgA i IgE, jak również podklasy IgG od IgG1 do IgG4 są oznaczane ilościowo w surowicy.
Główną funkcją przeciwciał jest wiązanie antygenów na powierzchni mikroorganizmów (opsonizacja). Oznaczone w ten sposób patogeny mogą być lepiej rozpoznawane i eliminowane przez fagocyty.
Dokładne różnicowanie i kwantyfikacja różnych typów komórek odpornościowych – zwłaszcza limfocytów – za pomocą immunofenotypowania we krwi obwodowej jest podstawowym immunologicznym narzędziem diagnostycznym. Wskazania do ustalenia takiego komórkowego statusu immunologicznego pojawiają się w wielu chorobach związanych z pierwotną lub wtórną dysregulacją immunologiczną lub niedoborem odporności.

Limfocyty B wytwarzają przeciwciała, które są wydzielane jako rozpuszczalne białka (immunoglobuliny) w celu obrony przed inwazją mikroorganizmów, toksyn bakteryjnych i innych obcych substancji. Klasa immunoglobulin (IgM, IgG, IgA, IgE) wytwarzanych głównie przez zróżnicowane komórki plazmatyczne jest w dużej mierze określana przez cytokiny uwalniane przez komórki pomocnicze T CD4+. Przeciwciała krążą we krwi jako część odporności humoralnej i wiążą się poprzez specyficzne struktury na powierzchni patogenów, np. ze strukturami ściany komórkowej bakterii lub błony komórkowej i samym mogą indukować lizę (rozpad) komórki bakteryjnej. Ponadto przeciwciała neutralizują toksyny i cząsteczki wirusów, oznaczają mikroorganizmy w celu ich lepszego rozpoznania i wychwycenia przez fagocyty (opsonizacja).
Immunoglobulina IgA występuje nie tylko we krwi, ale również w komórkach plazmatycznych zlokalizowanych w błonie śluzowej jako tzw. „wydzielnicza IgA” (sIgA). Oznacza to, że cząsteczki sIgA w wydzielinach błon śluzowych (płynie łzowym, ślinie, wydzielinie z nosa i oskrzeli, śluzie pochwy, wydzielinach przewodu pokarmowego, mleku matki) mogą przechwytywać patogeny, zanim dostaną się do organizmu.
Większość niedoborów odporności specyficznych dla komórek B to choroby genetyczne charakteryzujące się hipo- lub agammaglobulinemią (zmniejszoną lub nieobecną produkcją swoistych przeciwciał).

• limfocytopenia: wykrycie lub wykluczenie pierwotnego / wtórnego niedoboru odporności,
• limfocytoza: wykrycie lub wykluczenie choroby immunoproliferacyjnej,
• diagnostyka i obserwacja przewlekłych i ostrych białaczek limfatycznych,
• monitorowanie terapii u pacjentów z nowotworami (np. chemioterapia lub radioterapia),
• monitorowanie w ramach immunoterapii uzupełniającej (np. preparaty organiczne, immunomodulatory),
• monitorowanie stanu immunologicznego pacjentów po przeszczepach,
• monitorowanie przebiegu chorób autoimmunologicznych,
• wykluczenie starzenia się układu odpornościowego,
• nawracające infekcje: infekcje dróg oddechowych, zapalenie płuc, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok (zapalenie zatok przynosowych), sepsa.